7. De ochtendwandeling

Iedere ochtend wandel ik naar kantoor. Het is maar tien minuten, dus dat kan makkelijk. Wat ook helpt is dat het bijna winter is en dus niet zo warm. Graadje of 22 en niet vochtig. De afgelopen maand heb ik iedere dag dezelfde route gelopen (op twee dagen na toen het regende en ik de ondergrondse route via Tsim Sha Tsui Station nam) en ik zag bijna iedere dag dezelfde dingen. Een reconstructie van een ochtendwandeling.

Rond 7:30 stap ik thuis in de middelste lift en vraag me af waarom die toch altijd enigszins naar sigaren ruikt. Beneden in de hal zit altijd hetzelfde meisje van Guest Services achter de balie en we Jo-Sannen elkaar. De portier verderop Jo-San ik ook en dan ga ik naar buiten. Op de stoep ligt standaard een enorme berg met vuilniszakken vol met plastic en glazen flessen die verzameld zijn vanuit alle kroegen in Minden Avenue. De straat is rommelig en wordt aangeveegd door vrouwtjes in fluoriserende hesjes en met mini-parapluutjes op hun hoofd. Ze zijn altijd heel dik ingepakt. Verderop sleept een man een krakkemikkige kar vol met zakken door de straat. Ik sla aan het einde van de straat rechts Minden Row op. Voor me doemt het enorme K11 gebouw op met op de plaza een kitscherige Kerstdisplay. Japanse toeristen nemen foto's. Op de hoek van Mody Road zit de makelaar en een plakkaat kots plakt trots tegen zijn stoep en raam. Weer iemand die niet tegen de drank kon. Ik loop Mody Road uit en kom langs het Holiday Inn Hotel waar ik zoals gewoonlijk van mijn sokken wordt gereden door een taxichauffeur die een Amerikaanse toerist naar de airport wil gaan brengen. Er staan enorm grote koffers op de stoep. Amerikanen.....
Daarna is er een keuze: met de trap naar beneden Tsim Sha Tsui station in of rechtdoor naar Nathan Road. Ik ga rechtdoor; nu kan het nog. Bij de ingang van het station zit standaard een aantal Afrikaanse vrouwen met flessen bier. Ze zijn luid (zowel qua stem, als qua kleding) en kijken altijd bozig. Waarom ze om half acht 's ochtends bier drinken, weet ik niet. En, wat doen ze daar? Over het hek hangt soms ook een verlopen Westerse vrouw met een blik bier. Vandaag niet. Er hangt nu een oude Chinese baas die erg dronken lijkt te zijn en het voor elkaar krijgt om een hardnekkige fluim zo zijn eigen neusgat in te spugen. Hij verslikt zich haast en moet luid hoesten.

Nathan Road is leeg en nat (ze spuiten iedere ochtend de stoep, wat ik irritant vind omdat ze gewoon maar wat in het rond spuiten zonder op voetgangers te letten). Ik steek snel over en loop Peking Road in. Er wordt vandaag een enorme gouden kerstboom neergezet voor de ingang van iSquare en als ik er langs loop zie ik dat alle gouden balletjes Ferrero Rocher ballen zijn.  Halverwege Peking road is een soort gekke stoep dwars over de straat waardoor auto's niet verder kunnen. Daar staat een groepje heel erg hippig uitziende Chinese jongeren. Jongens met woest haar en puntschoenen. Meisjes met hele korte rokjes en hoge hakken. Ze zien er uit alsof ze de hele nacht hebben doorgehaald en dit is waarschijnlijk ook zo. Ik vraag me af wie er op het raam van de makelaar gekotst heeft.
Ik wandel de winkel met Chinese kruiden en gedroogde zeevruchten langs en het stinkt er zoals altijd naar rottend vuilnis. Dan kom ik bij Kowloon Park Drive en moet via de tunnel naar de overkant. Er staan tig vrouwtjes en mannetjes met krantjes die gratis worden uitgedeeld. Mensen lopen mij voor de voeten als ze alle verschillende krantjes willen bemachtigen. Met vijf stuks onder de arm (en mij nogmaals voor de voeten lopende) gaat men verder. In de tunnel zie ik een man op de stapel kranten stampen om ze kleiner te maken zodat ze in zijn tas passen. Waar hij de tijd vandaan gaat halen om alles te lezen weet ik niet. Ik kom al niet aan een South China Morning Post toe en koop die daarom alleen in het weekend. Via de tunnel en een klein roltrappetje onder het One Peking Road gebouw kom ik bij de winkel van Ermenegildo Zegna waar altijd een klein plastic bordje staat met: 'Caution, Wet Floor'. Er lekt iets uit het plafond daar en dit is waarschijnlijk een constructiefout in het gebouw. In plaats van het te repareren, is het beter om gewoon een bordje neer te zetten. Aan het einde van Peking Road ben ik op Cantonroad, de stoplichten tikken luid en het licht is rood. Omdat er geen verkeer is steek ik gewoon over. Ik loop langs de verveeld kijkende, in vol ornaat geklede portier van het Marco Polo Hotel en zie een dikke Rolls Royce wegglijden. En dan ben ik aangekomen bij de Star House waar ons kantoor gevestigd is. Iemand stapt voor mij naar binnen en laat de deur in mijn gezicht vallen. Vandaag ligt de grond bezaaid met veren. Ik denk eerst dat er een kip geslacht is, maar zie dan verderop allemaal mensen met plumeau's de plafonds schoonmaken. Het is warm in de gangen, want de airco gaat pas om 8.00 aan. Ik stap de lift in en ga naar de zesde. Ik ben op kantoor en heb het een uur voor mijzelf.

Dit is de ochtendwandeling. Volgende keer de avondwandeling.

Voor mensen die de route willen volgen, hier is de kaart. Ga naar Google Maps en Streetview om te zien wat ik zie.