Dat de Hong Kong banken en ik geen vrienden zijn is inmiddels bekend. Na bijna 5 maanden weer in Hong Kong te wonen (en inmiddels bekend denken te zijn met de idiote en omslachtige regeltjes van de bankwereld alhier) bleef ik me verbazen en vooral ergeren aan de complete knulligheid van de bank. Dit keer ging het om de HSBC bank. En die staat bekend als The Best Of The Worst!
Wat moest ik nou doen?
Ten eerste moest ik mijn private account openen en een credit card regelen.
Online ging dat niet echt omdat ik wist dat ik uiteindelijk toch een papier moest invullen en ondertekenen, dus ging ik naar de bank. Ik vroeg een nieuwe rekening aan, vroeg een ATM kaart aan (dat moet je apart aangeven), gaf aan dat ik internetbanking wilde hebben en gaf ook aan dat ik het wilde gebruiken EN dat ik mijn limiet van de 0 wilde hebben. En registreerde de rekening van Wytske zodat ik daar geld naar over kon maken. Vorige keer wist ik namelijk dat ik al die dingen achteraf nog moest doen. Ik kreeg er phonebanking bij (Girofoon, weet u nog, mid-jaren 90?) wat ik niet wilde, maar het moest, want het was modern en goed.
Het tweede dat ik moest doen, leek mij minder ingewikkeld. Ik moest op de reeds bestaande account van de zaak mijn voorganger wissen en mijzelf installeren. En toen begon het gelazer.
In mijn eerste week ging ik met mijn baas naar de bank. Daar bleek hij niet geregistreerd te staan. De andere baas, die normaliter niet naar HK komt, stond wel in het systeem plus nog iemand die er al jaren niet werkte. We konden dus niks doen. Maar we kregen een tiental formulieren mee om in te vullen in Nederland. Ik zette alvast handtekeningen voor alle formulieren en die zouden er dan, tezamen met de in te vullen berg papier, zorgen dat alles omgezet werd. Toen ik een maand later alle papieren inleverde, bleek dat het de verkeerde papieren waren. Er werd een nieuwe stapel behoorlijk gelijkuitziende papieren uit een la getoverd en die konden weer retour naar Nederland.
Ondertussen moesten mijn baas en ik toegevoegd worden als personen die dingen mogen tekenen. Er moesten allemaal brieven geschreven en formulieren ingevuld worden. Maar dit leek redelijk snel in orde te komen
Een paar weken later kwamen de papieren weer terug uit Nederland en ging ik weeeeeer naar de bank. Daar werden alle papieren verscheurd, want die waren niet nodig. Ik moest.... DEZE papieren hebben.
En weer ging alles naar Nederland...
Ondertussen was er iemand bij deze idiote bank wakker geworden en ontving ik een brief waarin stond dat alle huidige logins en bankpas van mijn voorganger gecancelled gingen worden... de volgende dag. Service! Dat ik had opgedragen NIETS te veranderen totdat ik mijn kaart en login had omdat ik nu die van mijn voorganger gebruikte, was niet begrepen. Maar he is service, zei het meisje aan de telefoon.
Dat bellen dreef me tot gekte (maar leverde ook vermaak op kantoor op). Ik had nu iets nieuws ontketend. Want ze konden de cancellation niet stoppen, maar wel omzeilen. Via allerlei formulieren natuurlijk. Ik kreeg in twee weken tijd: drie aparaatjes om een code mee in te voeren, drie pin codes, drie authorisatiecodes, drie activatiecodes en dat allemaal via aparte brieven... En het resultaat: nog steeds werkte het niet.
Uiteindelijk trof ik een hoge baas aan (misschien omdat ik terloops eens gezegd had dat ik de volgende keer iedereen zou doodschieten) die het snapte en toen ging het lopen. Ik moest alles opnieuw doen in plaats van in de bestaande account dingen toe te voegen. En plots was het klaar!
Er waren nog tig andere dingen: de creditkaart, de pensioenen van de werknemers en het feit dat ze nog steeds alle post stuurde naar de persoon die drie managers geleden hier de baas was. Alles moest apart geregeld worden, overal waren formulieren voor, maar na zo'n 75 pagina's aan papier is het gereed. Denk ik.
En het is vooral allemaal zo lastig omdat ik wil INTERNETBANKIEREN! Dat is hier heel modern. Mensen gaan liever naar de bank toe om daar eindeloos in de rij te staan en dan geld te laten overmaken door een bankpersoon. Dat deed mijn voorganger voor iedere betaling die er moest gebeuren. Of ze schreef een cheque uit. Er werd niets electronisch overgemaakt. Ik weiger cheques te schrijven en dus internetbankier ik. Het werkt ook... als je langs alle omslachtige invulvelden bent.
Alleen snappen Chinezen de ballen van internetbankieren. We worden regelmatig door bedrijven gebeld dat we iets niet betaald hebben en dan blijkt het al een maand op hun rekening te staan! Hun bankstatement bekijken komt niet bij ze op. Ze vragen dan of ik voortaan een e-mail of betaalbewijs wil sturen als ik via internet betaald heb! Dacht het niet dus. Die zelfde bedrijven sturen wel een op een rekening lijkend ontvangstbewijs op als ze de betaling eindelijk gevonden hebben (en dan moet ik opletten dat ik hem niet nog eens betaal!).
Niemand heeft een flauw benul wat de status is van hun rekening totdat de afschrift komt of als ze naar de bank gaan om het vragen. Helaas is internetbankieren niet gratis. Ik kan alleen kosteloos internetbankieren van een HSBC rekening naar een andere HSBC rekening. Naar andere banken kan wel, maar kost 2 tot 5 euro per keer!!! Dus dan moet ik toch een cheque uitschrijven. Grrrrr
En... internetbankieren kan alleen als de bank open is. Als ik op zondag iets overmaak, gaat het op maandag na 9.00 pas weg. Er zit dus iemand bij de bank en die voert daadwerkelijk mijn opdracht uit! Alsof ik een e-mail stuur naar de bank.Volgens mij gaat er dan iemand naar mijn filiaal, staat in de rij en laat mijn opdracht uitvoeren. Prutsers.
Maar na 4,5 maand heb ik alles wat ik wil hebben en werkt het.
Gisteren echter belde HSBC bank om te vragen of ik een corporate credit card wilde hebben. Ik zei tegen het Engels brabbelende meisje dat ik die kaart na 4,5 maanden eindelijk had en dat ik hem gisteren had opgehaald.
Ja, maar u kunt nu een kaart aanvragen! Premium! Is heel goed!
Dieie heeeeeb ik ahal!
Het meisje snapte er niets van.
Nee, maar als u de huidige cancelt en een formulier invult, dan krijgt u een kaart. Nieuw! En goed!
Ja, dag, ik ga niks cancellen. Dat komt nooit meer goed.
Ze ging maar eens kijken in haar systeem.
O, maar u heeft al een kaart! Waarom vraagt u een kaart aan?
Ik flikkerde de hoorn er op. Ik hoorde collega's lachen.
Bank?
Ja, de Holy Shit Bloody Crap Bank!
