7. De ochtendwandeling

Iedere ochtend wandel ik naar kantoor. Het is maar tien minuten, dus dat kan makkelijk. Wat ook helpt is dat het bijna winter is en dus niet zo warm. Graadje of 22 en niet vochtig. De afgelopen maand heb ik iedere dag dezelfde route gelopen (op twee dagen na toen het regende en ik de ondergrondse route via Tsim Sha Tsui Station nam) en ik zag bijna iedere dag dezelfde dingen. Een reconstructie van een ochtendwandeling.

Rond 7:30 stap ik thuis in de middelste lift en vraag me af waarom die toch altijd enigszins naar sigaren ruikt. Beneden in de hal zit altijd hetzelfde meisje van Guest Services achter de balie en we Jo-Sannen elkaar. De portier verderop Jo-San ik ook en dan ga ik naar buiten. Op de stoep ligt standaard een enorme berg met vuilniszakken vol met plastic en glazen flessen die verzameld zijn vanuit alle kroegen in Minden Avenue. De straat is rommelig en wordt aangeveegd door vrouwtjes in fluoriserende hesjes en met mini-parapluutjes op hun hoofd. Ze zijn altijd heel dik ingepakt. Verderop sleept een man een krakkemikkige kar vol met zakken door de straat. Ik sla aan het einde van de straat rechts Minden Row op. Voor me doemt het enorme K11 gebouw op met op de plaza een kitscherige Kerstdisplay. Japanse toeristen nemen foto's. Op de hoek van Mody Road zit de makelaar en een plakkaat kots plakt trots tegen zijn stoep en raam. Weer iemand die niet tegen de drank kon. Ik loop Mody Road uit en kom langs het Holiday Inn Hotel waar ik zoals gewoonlijk van mijn sokken wordt gereden door een taxichauffeur die een Amerikaanse toerist naar de airport wil gaan brengen. Er staan enorm grote koffers op de stoep. Amerikanen.....
Daarna is er een keuze: met de trap naar beneden Tsim Sha Tsui station in of rechtdoor naar Nathan Road. Ik ga rechtdoor; nu kan het nog. Bij de ingang van het station zit standaard een aantal Afrikaanse vrouwen met flessen bier. Ze zijn luid (zowel qua stem, als qua kleding) en kijken altijd bozig. Waarom ze om half acht 's ochtends bier drinken, weet ik niet. En, wat doen ze daar? Over het hek hangt soms ook een verlopen Westerse vrouw met een blik bier. Vandaag niet. Er hangt nu een oude Chinese baas die erg dronken lijkt te zijn en het voor elkaar krijgt om een hardnekkige fluim zo zijn eigen neusgat in te spugen. Hij verslikt zich haast en moet luid hoesten.

Nathan Road is leeg en nat (ze spuiten iedere ochtend de stoep, wat ik irritant vind omdat ze gewoon maar wat in het rond spuiten zonder op voetgangers te letten). Ik steek snel over en loop Peking Road in. Er wordt vandaag een enorme gouden kerstboom neergezet voor de ingang van iSquare en als ik er langs loop zie ik dat alle gouden balletjes Ferrero Rocher ballen zijn.  Halverwege Peking road is een soort gekke stoep dwars over de straat waardoor auto's niet verder kunnen. Daar staat een groepje heel erg hippig uitziende Chinese jongeren. Jongens met woest haar en puntschoenen. Meisjes met hele korte rokjes en hoge hakken. Ze zien er uit alsof ze de hele nacht hebben doorgehaald en dit is waarschijnlijk ook zo. Ik vraag me af wie er op het raam van de makelaar gekotst heeft.
Ik wandel de winkel met Chinese kruiden en gedroogde zeevruchten langs en het stinkt er zoals altijd naar rottend vuilnis. Dan kom ik bij Kowloon Park Drive en moet via de tunnel naar de overkant. Er staan tig vrouwtjes en mannetjes met krantjes die gratis worden uitgedeeld. Mensen lopen mij voor de voeten als ze alle verschillende krantjes willen bemachtigen. Met vijf stuks onder de arm (en mij nogmaals voor de voeten lopende) gaat men verder. In de tunnel zie ik een man op de stapel kranten stampen om ze kleiner te maken zodat ze in zijn tas passen. Waar hij de tijd vandaan gaat halen om alles te lezen weet ik niet. Ik kom al niet aan een South China Morning Post toe en koop die daarom alleen in het weekend. Via de tunnel en een klein roltrappetje onder het One Peking Road gebouw kom ik bij de winkel van Ermenegildo Zegna waar altijd een klein plastic bordje staat met: 'Caution, Wet Floor'. Er lekt iets uit het plafond daar en dit is waarschijnlijk een constructiefout in het gebouw. In plaats van het te repareren, is het beter om gewoon een bordje neer te zetten. Aan het einde van Peking Road ben ik op Cantonroad, de stoplichten tikken luid en het licht is rood. Omdat er geen verkeer is steek ik gewoon over. Ik loop langs de verveeld kijkende, in vol ornaat geklede portier van het Marco Polo Hotel en zie een dikke Rolls Royce wegglijden. En dan ben ik aangekomen bij de Star House waar ons kantoor gevestigd is. Iemand stapt voor mij naar binnen en laat de deur in mijn gezicht vallen. Vandaag ligt de grond bezaaid met veren. Ik denk eerst dat er een kip geslacht is, maar zie dan verderop allemaal mensen met plumeau's de plafonds schoonmaken. Het is warm in de gangen, want de airco gaat pas om 8.00 aan. Ik stap de lift in en ga naar de zesde. Ik ben op kantoor en heb het een uur voor mijzelf.

Dit is de ochtendwandeling. Volgende keer de avondwandeling.

Voor mensen die de route willen volgen, hier is de kaart. Ga naar Google Maps en Streetview om te zien wat ik zie.

6. Vooruitgang zegt "Plof"

Binnen redelijk afzienbare tijd na aankomst hier had ik mijn nieuwe werk visum binnen. Twee weken had het geduurd, de vorige keer duurde het drie maanden! Het was goed te zien dat ze me nog niet vergeten waren! Maar met het ontvangen van de sticker voor in mijn paspoort was ik er nog niet. Ik had immers nog een Visitor's Visum. En die moest dus eerst afgesloten worden en dat kan alleen als Hong Kong verlaten wordt. Dat verlaten kan op allerlei manieren natuurlijk. Vliegreizen naar de Seychellen, Australië of andere exotische bestemmingen lonkten. Een lege portemonnaie deed dat ook, dus bleven Macau (met de ferry op en neer) en Shenzhen (met de trein naar de Chinese grens en daar even binnen wippen, de enige opties. Als gevolg van het hebben van een hekel aan Macau (vooral die bloody ferry die er twee maal 45 minuten over doet en de bijzonder oncomfortabele ferry terminals in zowel Hong Kong als Macau dragen hier aan bij) besloot ik dat de treinreis naar de Chinese grens mijn manier werd. Na een gezellig etentje bij M-Garden (beste vegetarische restaurant van Hong Kong) stapte ik om 20.45 op de trein naar de grens. Om 21:40 liep ik Hong Kong uit en 10 minuten later stond ik aan de Chinese kant van de grens. Op een dubieuze plek (eigenlijk is die hele grensovergang dubieus) plakte ik mijn Employment Visa in mijn paspoort en maakte ik rechtsomkeert. Twee controleposten verder was ik weer in Hong Kong en om 22.15 zat ik in de trein terug. Met geldig visum! Hoera! Maar ik was er nog niet helemaal.

Stap 2 was namelijk het heractiveren van mijn HK-ID Card. Ik had een brief meegekregen waarin stond dat ik vanaf de volgende werkdag bij de HK-Immigration Department bij een Self Service Station mijn HK-ID Card kon reactiveren (zodat ik voortaan de grens van Hong Kong met smart-card en vingerafdruk in en uit kan). Ik geloofde niet zo heel erg in die Self Service Stations, want bijna alles gaat hier omslachtig en onhandig met veel papierwinkel en nog meer personeel dat bezig gehouden moet worden. In de brief stond dat er deze Self Service Stations op de 5e tot en met de 8e verdieping te vinden waren. Vandaag ging ik er heen. Omdat ik geen zin om tig roltrappen op te moeten liep ik op de 5e verdieping aangekomen, een rondje totdat ik een tweetal Self Service Stations zag staan. Er stond boven: Smart Card Reader - Self Service Station. Ik zat goed.
Op het apparaat was een zwart scherm en daarnaast een gleuf. Naast de gleuf een bordje: 'Insert Smart Card ID'. Dat deed ik. Mijn kaart verdween de machine in en vervolgens hoorde ik het typische geluid van een plastic Smart Card ID die ergens op de bodem van de machine belandde. Floep! Klik! en Plof!
Het scherm bleef zwart. Ik dacht: "dit is niet echt Smart." 
Ik waarschuwde een immigratie medewerker en die vroeg wat ik gedaan had. Ik legde het uit en hij zei: "Machine No Work!" Zover was ik inmiddels ook. Hij maakte de machine open en ik zag een metalen lege doos met op de bodem mijn HK-ID Card. Er zat helemaal niets in. Ik verwachte haast een krukje met daarnaast een kleine computer waarop normaliter een Chineesje zat die de card dan activeerde. Vooruitgang! De officier verwees mij naar de 8e verdieping. Daar aangekomen zag ik achter een berg hekjes en koordjes twee zelfde Self Service Stations als daarvoor. Maar dit keerde waren het schermen niet zwart. Er brandde licht. Er zat iemand in! Alleen, hoe kwam ik er? Het was overduidelijk niet de bedoeling dat ik langs al die koordjes en paaltjes heen ging. Toch deed ik dat. Een agent keek mij aan, maar zei niks. Ik hield voor de zekerheid wel mijn HK-ID vast en zwaaide daarmee nonchalant alsof ik daarmee doorgang verkreeg. Ik stopte mijn kaart weer in de machine. Deze keer geen plof. Het ging goed en binnen 1 minuut was mijn kaart weer geactiveerd en was ik weer helemaal een HK-Resident. Ik klopte op de machine en bedankte het Chineesje dat binnenin zat. Die vooruitgang is zo gek nog niet in Hong Kong.

Tot zover, Uw Man in Hong Kong

Hong Kong Calling - 3

Playlist "Hong Kong Calling" afl. 3 - 27 november 2011

Uur 1: 21.00 - 22.00

1. 48 Roses - Mariachi El Bronx

2. Kiss - Senor Coconut And His Orchestra

3. Business Time - Flight Of The Conchords

4. Honky Cat- Elton John

5. Look-Ka Py Py  - The Meters

6. Shake Your Tail Feather - Ray Charles

7. Ham Jam (tofu mix instr) - Soul Session

8. Pop goes the Weasel - 3rd. Bass

9. She Sings At the Sun - Fun Lovin' Criminals

10. Black Room (1968) - Jun Mayuzumi

11. El Chuponcito - La Sonora Dinamita

12. Cumbia Malembe - Chancha Via Circuito

13. Giù nel buco nero (Way Down In The Hole) - Laura Fedele

14. Arizona Skies - Los Lobos

Uur 2: 22.00 - 23.00

1. L'amore Verra (You Can't Hurry Love) - The Supremes

2. Carnaval De Sao Vicente - Cesaria Evora

3. Is It Because I'm Black - Syl Johnson

4. Harmony - Sly & The Family Stone

5. Si Hecho Palante - Ticklah Feat Mayra Vega

6. Mulata assanhada- Rica Amabis

7. Asshole - Gotcha!

8. Hollereer - De Jeugd Van Tegenwoordig

9.. Do You Know What I Mean - Lee Michaels

10. No, klaszcz! (Clap Hands) - Kazik Staszewski

11. I Just Want To Make Love To Yo - Etta James

12. Kelly Watch The Stars (Moog Cookbook Remix) - Air

De volgende aflevering is zondag 4 december, 21.00 op Haarlem 105.

5. Etensk(l)iekjes

Laatst ging ik het Vietnamese restaurant in de kelder van het gebouw naast me uitproberen (voor de overlevering, het was niet echt bijzonder en de prijs/kwaliteitsverhouding was niet goed) en terwijl ik mijn E-reader las en zat te prikken in mijn lamsvlees met munt, hoorde ik naast mij een gilletje, een zuchtje en toen ook nog een kreuntje. Ik keek naar wat er naast me gebeurde en verwachtte een Chinese remake van "When Harry Met Sally". Maar neen.

Naast me zat een teleurgesteld kijkend meisje met een camera in haar hand. Tegenover zat haar vriendje dat al in het gerecht geroerd en/of geprikt had. En dat had niet gemogen. Ze had eerst een foto van het gerecht willen maken. Hij schoof het eten weer wat bij elkaar en haalde iets uit zijn mond om dat vervolgens terug te leggen op het bord. Het meisje was tevreden en nam een foto. En nog een. Ging staan en nam er nog een. Allemaal foto's van redelijk middelmatig Vietnamees eten. Waren dit culinaire journalisten met een gevoel voor humor?
Nee, het waren gewone Hong Kong Chinezen. Want het nemen van foto's van je eten is hier heel normaal. Iedereen doet het. Zaterdag zat ik bij de Japanner en waren er mensen eindeloos bezig met het fotograferen van het bord met gefrituurde garnalen en zo. Dat het eten koud werd, leek ze niet zo te interesseren.
Ik kan me ook eens herinneren dat men met groot professioneel camera-gebeuren (iedereen heeft tegenwoordig een toestel waarmee een persfotograaf geen gek figuur meer slaat) eindeloos (zeker een dikke twintig minuten) in de weer was en met hun gedrentel en gedraal rond de tafel bijna een ober omver liepen. Een ober die toevallig wel met mijn eten aan kwam!

Wat doen die mensen nu met die foto's? Hebben ze een blog en plaatsen ze daarbij foto's van hun eten? Kan, maar vaak zijn de gerechten die gefotografeerd worden, helemaal niet zo bijzonder. Redelijk dertien in een dozijn. En dus moeten al die foto's enorm op elkaar lijken. En dat ze schrijven: "Vandaag rijst met kip, net als gisteren. Zie hier de foto." Misschien is het een kunstvorm, zoals in de film "Smoke" waar de figuur gespeeld door Harvey Keitel iedere dag om dezelfde tijd een foto van dezelfde straathoek nam. En toch was iedere foto anders. Goede film trouwens.

Doen ze dat trouwens thuis ook? Die bak met rijst met daarin wat stukken kip en kool fotograferen? Ik vraag het me af. Of dat ze de restjes van de vorige dag op de gevoelige plaat vastleggen.
Dat zijn dus echte k(l)iekjes!

Tot zover, Uw Man in Hong Kong

Hong Kong Calling - 2

Playlist Hong Kong Calling, afl. 2 - 13 november 2011

Uur 1: 21.00 - 22.00

1. Soul Vibration - J-WALK
2. Fishin' Blues - Taj Mahal w/Vassar Clements and The Nitty Gritty Dirt Band
3.Call Me The Breeze - J.J. Cale
4. Work To Do - The Isley Brothers
5. Né La Thiass - Cheikh N'digel Lô
6. Amor Di Mundo - Cesaria Evora
7. Star 67 - Jaffa
8. Oyolima - Chief Stephen Osita Osadebe
9. Hero Theme - Infesticons
10. Go To Mexico - Cassandra Wilson
11. Tres Avisos - Calexico

Uur 2: 22.00 - 23.00

1. Home Cooking - Tony Allen
2. Hold On I'm Coming - Sapodilla Punch
3. Skaravan treasure - Sono Rhizmo
4. Pas Assez De Toi - Mano Negra
5. Swanee River - Hugh Laurie
6. Back Water Blues - Irma Thomas
7. Boliviana - Ibrahim Ferrer
8. Hyperbolicsyllabicsesquedalymistic - Isaac Hayes
9. El Bombo - Choc Quib Town
10. Ramblin' Man - Isobell Campbell & Mark Lanegan
11. Monkey Banana - Fela Kuti
12. Hang On Sloopy - Count Basie


Volgende aflevering: zondag 20 november, 21:00 op Haarlem 105.

4. Kakkerlak Centraal

Twee jaar lang hebben we gewoond in The Waterfront boven Kowloon Station en in die tijd hebben we slechts tweemaal een kakkerlak in huis gezien.
De eerste keer was memorabel, want de woorden: "We hebben in al die tijd dat we hier wonen, nog nooit een kakkerlak in huis gezien" hadden mijn mond nog niet verlaten of er wandelde een klein exemplaar voorbij. Op zijn dooie (k)akkertje. Enkele maanden later troffen we er nog eentje aan, achterop een badkamerdeur. Hij hield zich schuil, maar hij was vergeten dat het een schuifdeur was en we zouden hem uiteindelijk toch wel zien.
Met twee rake, ferme, welgemeende en vooral ook goedgeplaatste klappen verlieten beide insecten met een zogeheten klein applaus deze wereld. That. Was. It.
Ja, buiten op het plein zagen we ze wel eens voorbij racen. Of uitgespreid op een traptree ergens. Maar binnen nooit. We hielden het ook heel schoon en het was dus niet interessant voor de beesten.

Nu naar het heden. Ik woon nu 1 week, een honderdenvierde deel van mijn voorgaande periode, in The Pinnacle, centraal Kowloon en ik heb inmiddels al drie kakkerlakken op bezoek gehad.
De eerste, formaat muis, kwam vanuit de gang de kamer in gewandeld. Hij floot er nog net niet bij, maar het had gekund. Nu vind ik een spin of torretje in huis niet zo'n drama, maar dit was toch wel een grote jongen. Ik vermoed zelfs dat hij het gemunt had op de afstandsbediening van de televisie omdat hij iets wilde zien op het andere net. Het nieuws of zo. Ik was het daar echter niet mee eens en besloot snel afscheid te nemen van deze ongenode huisgast. Een korte, doch zeer trage achtervolging resulteerde in zijn vroegtijdige dood halverwege de wasmachine en het fornuis. Tot ziens!
De volgende middag liep een tweede, kleinere broer (of zus, dat kan ook, voordat ik kon kijken lag deze namelijk al in de wc) door de badkamer.
En terwijl ik Wytske al Skypende vertelde over deze ongein bespeurde ik vanuit een ooghoek iets op de muur naast me! Potverdrie! Weer een! Wytske luisterde vervolgens aan de andere kant van de wereld mee hoe ik en missloeg en het vervolgens voor elkaar kreeg het beest te doen laten ontsnappen.

Zucht. The Pinnacle is dus Kakkerlak centraal. Ik denk nu iedere keer iets vanuit een een of andere hoek te zien. Hoe schoon ik het huis ook houd (de schoonmaakster komt twee maal per week, ik weet het, het had van mij ook minder gemogen), denk ik dat ik wel vaker gasten ga hebben. Ik ga huur vragen.
En anders vallen er klappen.

Tot zover, Uw Man in Hong Kong.

Hong Kong Calling - 1

Playlist Hong Kong Calling afl 1.  6 november

Uur 1: 21.00 - 22.00

1. Do Yourself A Favor - Stevie Wonder

2. A Verdadeiro Dança Do Patinho - B'negao

3. Yes We Can Can - Allen Toussaint

4. Insomnio - Café Tacuba

5. Sea Cruise - Franky Ford

6. This Is Hip - John Lee Hooker

7. Sea of Heartbreak - Johnny Cash

8. Quimey Neuquen (Chanca Via Circuito Remix) - Jose Larralde

9. Hot Hot Hot - Arrow (The King of Soca)

10. Crazy Day - Amp Fiddler

11. Da 10 Is Mightier Than Da Sword (Remix) - Gotcha!

12. Nagisa No Tenshi (It’s Not Unusual) - Mieko Hirota

Background: Theme From The Persuaders – John Barry

Uur 2: 22.00 -23.00

1. Everything I Play Is Gonna Be Funky - Lou Donaldson

2. Every Season - Tony Allen

3. Chaiyya Chaiyya - Sukhwinder Singh and Saphna Awasthi

4. You Can’t Hide Love - Hummingbird

5. Cry For Me Baby - Elmore James

6. Ruby Lee - Bill Withers

7. Love and Death - Ebo Taylor

8. Underwater Rhyme - Digital Underground

9. Le Bien, Le Mal - Jazzmatazz / MC Solaar

10. Rhyme For The Summer - G. Love And Special Sauce

11. Monsieur Cannibale - Sandy Distel

12. Big Rock Candy Mountain - Harry McClintock

13. Sneaking Sally Through The Alley - Lee Dorsey

14. Louie Louie - Iggy Pop

Background music: Boys, Boys, Boys (Sabrina) - Atom TM


Volgende aflevering: zondag 13 november 21:00 op Haarlem 105.

3. Kantonees is geen mooie taal

Kantonees is dus geen mooie taal. Vooral niet als het woensdagmorgen om 4:30 door een twintigtal dronken mensen op straat onder jouw slaapkamerraam geschreeuwd wordt. Tot 5:40 duurde het en toen waren ze allemaal weg. Waarheen weet ik niet, want wie gaat er nou op dinsdagavond tot 4:30 uit? Verder is het wel leuk om de taal weer te spreken. Hoe marginaal mijn beheersing van deze taal ook is. Op mijn nieuwe kantoor had ik de lachers op mijn hand en aan den broek toen ik een paar Kantonese zinnetjes bezigde. Het draait vooral om lange uithalen aan het einde. Het klinkt wat ruzieachtig als het hard gesproken wordt en stiekem als het gefluisterd wordt. Maar vooral dus die uithalen. Iemand zei ooit eens dat het hem deed denken aan mensen die van een klif af storten: aaaaaaaaaaaaahhhhhhhh!!!!

Die woensdagochtend zat de eerste dag er al op. Ik was naar bloody IKEA gegaan en wat is dat toch een irritante winkel. Ik wist wat ik moest hebben, wist min of meer ter hoogte waar ik moest zijn, maar kreeg het toch voor elkaar om eindeloos rond te dolen EN de helft te vergeten zodat ik vandaag weer moet.
Maar eerst moest ik terug naar de Apple dealer omdat mijn macbook standaard in het Chinees opende en ik niet precies wist waar de Taal en Tekst knop zat om hem op Nederlands te zetten. Gelukkig was het niet te ver weg, maar toch irritant dat er weer datzelfde stuk gelopen moest worden. Over Nathan Road. En mensen die Hong Kong kennen, weten dat Nathan Road (de grootste straat dwars door Kowloon van Zuid naar Noord) irritant lopen is omdat het niet alleen drukkig is, maar ook vergeven van Indiërs. Nu hoeft dat op zich geen probleem te zijn. Op zich. Maar het wordt wel een probleem als deze zelfde Indiers de hele tijd op zoek zijn naar buitenlanders om die vervolgens dan achterna te lopen terwijl ze roepen: "Tailor, Sir? Nice Suit" (eigenlijk 'Zoet' uitgesproken door hen)? Ook zijn er andere Indiërs die roepen: "Copy Handbag, Nice watch. Rolex. Sir? Have A Look!" De hele bloody tijd. Normaliter vermijd ik deze straat altijd, maar nu ontkom ik er niet aan. Ik woon er 1 straat achter en de weg naar kantoor (10 minuten) leidt ook via deze weg en een zijstraat al net zo vergeven van deze verkopers.
Althans, verkopers. Ze staan daar en roepen soms alleen heel lui: "Tailor". Ik denk dat ik van de week iets ga terugzeggen. "Painter!" of "Carpenter!" Ook ambachten. Dat maakt de wandeling toch weer interessanter, want nu moet ik er omheen slalommen en ze ontzettend negeren. Toeristen die nog netjes iets terug willen zeggen, komen minder snel van die gasten af. Of ik stort me al Kantonees wauwelend er midden in en schreeuw het uit. M'GOI! M'SAI! AAIIJJAAAAAHHHHHH!!!!

Tot zover, Uw Man in Hong Kong