Kantonees is dus geen mooie taal. Vooral niet als het woensdagmorgen om 4:30 door een twintigtal dronken mensen op straat onder jouw slaapkamerraam geschreeuwd wordt. Tot 5:40 duurde het en toen waren ze allemaal weg. Waarheen weet ik niet, want wie gaat er nou op dinsdagavond tot 4:30 uit? Verder is het wel leuk om de taal weer te spreken. Hoe marginaal mijn beheersing van deze taal ook is. Op mijn nieuwe kantoor had ik de lachers op mijn hand en aan den broek toen ik een paar Kantonese zinnetjes bezigde. Het draait vooral om lange uithalen aan het einde. Het klinkt wat ruzieachtig als het hard gesproken wordt en stiekem als het gefluisterd wordt. Maar vooral dus die uithalen. Iemand zei ooit eens dat het hem deed denken aan mensen die van een klif af storten: aaaaaaaaaaaaahhhhhhhh!!!!
Die woensdagochtend zat de eerste dag er al op. Ik was naar bloody IKEA gegaan en wat is dat toch een irritante winkel. Ik wist wat ik moest hebben, wist min of meer ter hoogte waar ik moest zijn, maar kreeg het toch voor elkaar om eindeloos rond te dolen EN de helft te vergeten zodat ik vandaag weer moet.
Maar eerst moest ik terug naar de Apple dealer omdat mijn macbook standaard in het Chinees opende en ik niet precies wist waar de Taal en Tekst knop zat om hem op Nederlands te zetten. Gelukkig was het niet te ver weg, maar toch irritant dat er weer datzelfde stuk gelopen moest worden. Over Nathan Road. En mensen die Hong Kong kennen, weten dat Nathan Road (de grootste straat dwars door Kowloon van Zuid naar Noord) irritant lopen is omdat het niet alleen drukkig is, maar ook vergeven van Indiërs. Nu hoeft dat op zich geen probleem te zijn. Op zich. Maar het wordt wel een probleem als deze zelfde Indiers de hele tijd op zoek zijn naar buitenlanders om die vervolgens dan achterna te lopen terwijl ze roepen: "Tailor, Sir? Nice Suit" (eigenlijk 'Zoet' uitgesproken door hen)? Ook zijn er andere Indiërs die roepen: "Copy Handbag, Nice watch. Rolex. Sir? Have A Look!" De hele bloody tijd. Normaliter vermijd ik deze straat altijd, maar nu ontkom ik er niet aan. Ik woon er 1 straat achter en de weg naar kantoor (10 minuten) leidt ook via deze weg en een zijstraat al net zo vergeven van deze verkopers.
Althans, verkopers. Ze staan daar en roepen soms alleen heel lui: "Tailor". Ik denk dat ik van de week iets ga terugzeggen. "Painter!" of "Carpenter!" Ook ambachten. Dat maakt de wandeling toch weer interessanter, want nu moet ik er omheen slalommen en ze ontzettend negeren. Toeristen die nog netjes iets terug willen zeggen, komen minder snel van die gasten af. Of ik stort me al Kantonees wauwelend er midden in en schreeuw het uit. M'GOI! M'SAI! AAIIJJAAAAAHHHHHH!!!!
Tot zover, Uw Man in Hong Kong
Geen opmerkingen:
Een reactie posten