Binnen redelijk afzienbare tijd na aankomst hier had ik mijn nieuwe werk visum binnen. Twee weken had het geduurd, de vorige keer duurde het drie maanden! Het was goed te zien dat ze me nog niet vergeten waren! Maar met het ontvangen van de sticker voor in mijn paspoort was ik er nog niet. Ik had immers nog een Visitor's Visum. En die moest dus eerst afgesloten worden en dat kan alleen als Hong Kong verlaten wordt. Dat verlaten kan op allerlei manieren natuurlijk. Vliegreizen naar de Seychellen, Australië of andere exotische bestemmingen lonkten. Een lege portemonnaie deed dat ook, dus bleven Macau (met de ferry op en neer) en Shenzhen (met de trein naar de Chinese grens en daar even binnen wippen, de enige opties. Als gevolg van het hebben van een hekel aan Macau (vooral die bloody ferry die er twee maal 45 minuten over doet en de bijzonder oncomfortabele ferry terminals in zowel Hong Kong als Macau dragen hier aan bij) besloot ik dat de treinreis naar de Chinese grens mijn manier werd. Na een gezellig etentje bij M-Garden (beste vegetarische restaurant van Hong Kong) stapte ik om 20.45 op de trein naar de grens. Om 21:40 liep ik Hong Kong uit en 10 minuten later stond ik aan de Chinese kant van de grens. Op een dubieuze plek (eigenlijk is die hele grensovergang dubieus) plakte ik mijn Employment Visa in mijn paspoort en maakte ik rechtsomkeert. Twee controleposten verder was ik weer in Hong Kong en om 22.15 zat ik in de trein terug. Met geldig visum! Hoera! Maar ik was er nog niet helemaal.
Stap 2 was namelijk het heractiveren van mijn HK-ID Card. Ik had een brief meegekregen waarin stond dat ik vanaf de volgende werkdag bij de HK-Immigration Department bij een Self Service Station mijn HK-ID Card kon reactiveren (zodat ik voortaan de grens van Hong Kong met smart-card en vingerafdruk in en uit kan). Ik geloofde niet zo heel erg in die Self Service Stations, want bijna alles gaat hier omslachtig en onhandig met veel papierwinkel en nog meer personeel dat bezig gehouden moet worden. In de brief stond dat er deze Self Service Stations op de 5e tot en met de 8e verdieping te vinden waren. Vandaag ging ik er heen. Omdat ik geen zin om tig roltrappen op te moeten liep ik op de 5e verdieping aangekomen, een rondje totdat ik een tweetal Self Service Stations zag staan. Er stond boven: Smart Card Reader - Self Service Station. Ik zat goed.
Op het apparaat was een zwart scherm en daarnaast een gleuf. Naast de gleuf een bordje: 'Insert Smart Card ID'. Dat deed ik. Mijn kaart verdween de machine in en vervolgens hoorde ik het typische geluid van een plastic Smart Card ID die ergens op de bodem van de machine belandde. Floep! Klik! en Plof!
Het scherm bleef zwart. Ik dacht: "dit is niet echt Smart."
Ik waarschuwde een immigratie medewerker en die vroeg wat ik gedaan had. Ik legde het uit en hij zei: "Machine No Work!" Zover was ik inmiddels ook. Hij maakte de machine open en ik zag een metalen lege doos met op de bodem mijn HK-ID Card. Er zat helemaal niets in. Ik verwachte haast een krukje met daarnaast een kleine computer waarop normaliter een Chineesje zat die de card dan activeerde. Vooruitgang! De officier verwees mij naar de 8e verdieping. Daar aangekomen zag ik achter een berg hekjes en koordjes twee zelfde Self Service Stations als daarvoor. Maar dit keerde waren het schermen niet zwart. Er brandde licht. Er zat iemand in! Alleen, hoe kwam ik er? Het was overduidelijk niet de bedoeling dat ik langs al die koordjes en paaltjes heen ging. Toch deed ik dat. Een agent keek mij aan, maar zei niks. Ik hield voor de zekerheid wel mijn HK-ID vast en zwaaide daarmee nonchalant alsof ik daarmee doorgang verkreeg. Ik stopte mijn kaart weer in de machine. Deze keer geen plof. Het ging goed en binnen 1 minuut was mijn kaart weer geactiveerd en was ik weer helemaal een HK-Resident. Ik klopte op de machine en bedankte het Chineesje dat binnenin zat. Die vooruitgang is zo gek nog niet in Hong Kong.
Tot zover, Uw Man in Hong Kong
Geen opmerkingen:
Een reactie posten