9. Een zwembad vol doden (en een gek Sinterklaascadeautje)

Afgelopen weekend had ik besloten eindelijk het zwembad in Kowloon Park te gaan uitproberen. Het is niet heel ver lopen van huis en ik had online gezien dat ze een 50M en twee 25M baden hadden. Binnen weliswaar want niemand in Hong Kong zwemt buiten in de winter omdat het te koud (afgezien van het feit dat het overdag vaak 20 graden is) is. Binnen is het water voor mij vaak te warm en de luchttemperatuur is vaak helemaal niet te harden.Toch ging ik het proberen, want ik mag graag baantjes trekken.
Ik had online ook gezien dat het normaliter vrij druk is, dus ik besloot vroeg te gaan. 6:30 Ging het bad open, maar het was wel weekend, dus om 7:00 was ik bij het zwembad. Het complex was enorm groot. Kleedkamers bestreken wel twee verdiepingen, overal kluisjes, naakte oude mannetjes en douche-cabines. Ik kleedde me snel om en ging de ingang naar het zwembad zoeken. Daar aangekomen schrok ik me dood, want in het enorme bad dreven zeker 75 lijken! De badmeesters/life guards/jongeren met zonnebrillen die liggen te slapen waren niet onder de indruk en keken verveeld voor zich uit. Toen ik nog eens goed keek, zag ik beweging. De mensen bewogen wel degelijk, ze waren niet dood, ze zwommen gewoon heel, heel erg langzaam. Midden in het bad waren twee met lijnen afgezette banen: The Fast Lanes. Uiteraard zwom er helemaal niemand 'fast'. Ik las de zwem-etiquetten die naast deze 'fast lanes' opgehangen waren. Dingen als: 'Ga niet midden in de baan stilstaan', 'Ga niet aan de kant hangen' en 'Spring niet vlak voor iemand in het water' waren allemaal logische dingen en ik wist ook dat geen Chinees zich hier aan zou houden. Er was ook een regel waar IK me niet aan ging houden: 'Pas je snelheid aan aan die van de anderen'. Aangezien ik van plan was om twee kilometer te gaan zwemmen en dat toch echt binnen een half uur wilde doen, besloot ik mijn eigen tempo aan te houden. In het bad moest er links gehouden worden, daar moest ik even aan wennen, maar al snel besloot ik middendoor te gaan omdat het anders een soort van slalom werd. Mensen waren zo langzaam dat ik na de flip-turn enkele keren bijna op mensen knalde omdat ik dacht dat ze allang weg waren. De meesten passeerde ik minimaal een keer per baan. Sommigen twee of drie keer. Ook viel me op dat veel mensen eigenlijk helemaal niet kunnen zwemmen. Ze doen maar wat. Na een tijdje werd mijn baan wat leger, misschien was de eerste lichting al klaar of, waarschijnlijker, omdat ik dwars door en over mensen heen zwom. Dat kon ook. Uiteindelijk ging het goed en hadden de drijvers en ik een verstandhouding. De volgende dag was ik er weer en knikten mensen mij, de enige Gweilo in het bad, vriendelijk toe. Ik ga van de week weer, maar dan wel om 6:30.

En dan nog dit....
Ik zat afgelopen vrijdagavond op de bank, keek TV en had met mijn voeten op de poef voor me. Plots ontdekte ik een gekke wittige vlek op mijn sok. Ik vroeg me af waar ik in gestaan had of wat ik geknoeid had. Ik bekeek mijn sok wat beter en ontdekte naast de witte vlek, ook wat bruine, glimmende stukjes. Die stukjes deden mij verdacht veel denken aan het pantser van een...kakkerlak. Ik besloot mijn schoen eens te gaan bekijken. En zowaar! Rechtsvoorin mijn rechterschoen ontdekte ik een kleine, heel erg platte en vooral ook heel erg dode kakkerlak. Er was niet veel van over, een paar fliepertjes, en hij was dus echt klein (geweest). Maar ook ongelukkig. Die dacht een lekkere verstopplekje gevonden te hebben toen er plots een enorme, Monty Python-achtige voet op hem ging staan. Het was goor, maar toch moest ik lachen. Het was vooral ook een gek Sinterklaascadeautje. Zo in mijn schoen.