21. Kip en Ei

Ik heb altijd gezegd dat het hebben van een auto in Hong Kong onzinnig is omdat de metro en de taxi's uitstekend werken en ik het nut er niet van in zie om met een Ferrari file te gaan rijden.

Ik heb ook altijd gezegd dat ik niet naar Lantau zou verhuizen om voortaan afhankelijk te zijn van de ferry. En niets is zo veranderlijk, want over twee weken verhuis ik naar Mui Wo op .... Lantau Island om voortaan..... met de ferry naar het werk te gaan. Maar Mui Wo is ook per land bereikbaar en niet afgesloten van de buitenwereld zoals een Discovery Bay (een soort van Disneyland zonder de rides en zonder de verborgen speakers met avontuurlijke muziek). Eigenlijk ageerde ik altijd richting deze plek en niet naar alle andere plekken. Zeg ik dan.

En omdat ik toch al allerlei principes over boord aan het kieperen was, besloot ik ook een auto te kopen. Voornaamste reden is natuurlijk ook dat W en Ruby eindelijk deze kant op komen. Nu is Ruby een hond en als men in Hong Kong iets eng vindt, is het wel een hond. Die mag dus NERGENS in. Niet in de metro, niet in de bus, niet op de ferry. Want een hond is vies. Vreemd denk ik dan, termeer toen ik vanochtend in de metro een jongetje heel smerig kruimelend een cakeje heb zien eten. Zo uit een zakje, knabbelend als een rat in plaats van gewoon een hap. En alles zat onder. Ruby eet zo'n cakeje in een hap op. En likt de grond dan nog schoon ook!

Anyway, met de auto zijn we mobieler. En toen begon het. Het zoeken naar een geschikte auto. Op de talloze websites worden heel veel auto's aangeboden en minimaal de helft is van de categorie: Ferborghini, Aston Porsche, Mercedes Duur en Rolls Bentley. Tweedehands auto's voor anderhalve ton. Naast buiten het budget, zijn ze ook helemaal niet praktisch. Laat staan met een hond.

Ik ging dus voor iets lelijks en groots. Een mini-van of stationcar en ik wilde niet meer dan 20,000 HKD betalen. Na eindeloos zoeken op slecht werkende sites, had ik er eindelijk een gevonden. Het was een enorme jeep van de commandant van de brandweerkazerne in Hung Hom. Klonk betrouwbaar. De auto zag er perfect uit en de koop was gesloten. Althans.... toen begon het. Hong Kong en zijn onmogelijk papierwinkel en gekmakende bureaucratie ging aan de slag. Zoals altijd zijn er weer talloze instanties die elkaar bezig houden met allemaal bestempelde formulieren die allemaal even belangrijk zijn en allemaal tegelijk nodig zijn.

Ten eerste mag je in Hong Kong geen auto kopen zonder het hebben van een verzekering. Die verzekering is op naam en hoort bij de auto. Iemand anders met geldig rijbewijs en een andere verzekering, mag niet in de auto rijden. Raar, maar oke, vooruit. Om de verzekering te krijgen moet je een Hong Kong rijbewijs overleggen en de eigendomspapieren van de auto.

Eerst maar het rijbewijs regelen. Ik moest mijn Nederlandse rijbewijs laten vertalen door het consulaat en met die vertaling, het rijbewijs, mijn paspoort, mijn HK-ID kaart, een proof of address en een berg met ingevulde formulieren naar de Transport Department. Daar deponeerde ik alle papieren, werden de kopieen gecontroleerd aan de hand van de echte documenten en vlogen de stempels mij om de oren. Een week later mocht ik terugkomen om 90 euro af te rekenen en nam een klein plastic kaartje in ontvangst. Dat kaartje ziet er uit als een bibiliotheekpasje. Staat niet eens een foto op. En daarom moet je naast het rijbewijs ook altijd het HK-ID bij je hebben. Handig. Oke, rijbewijs geregeld.

Ik de verzekeraar bellen. Verzekering was geen punt en 300 euro per jaar, dus ook niet te gek duur. Alleen moest ik wel de eigendomspapieren met mijn naam er op overleggen. Nu had ik een kopie van de papieren op naam van de brandweerman en dat was niet goed. Dus eerst maar de overschrijving regelen. De idioterie die Hong Kong Government heet ging vervolgens in de volgende versnelling. Om een auto te kopen en dus de eigendomspapieren over te schrijven op een andere naam moet je eerst een verzekering hebben. Ehm....

Ik weer terug naar de verzekering en vroeg hoe ze dat dachten te gaan doen. Ik vroeg ook of ze soms gek geworden worden. Dat waren ze, maar regels zijn regels en hoe belachelijk die ook zijn; daar wordt niet van afgeweken. De oplossing was: een tijdelijke verzekering. Het nut ontging me, maar oke. Beetje jammer dat ze daar niet meteen mee kwamen. Maar het was ook mijn fout. Ik had er niet om gevraagd. Met de tijdelijke verzekering ging ik weer naar de Transport Department met de brandweercommandant om de auto over te schrijven.
Gelukkig was er weer een probleem.

In Hong Kong hebben auto’s een nummerplaat die ieder jaar verlengd moet worden. Daar zit een soort van APK aan vast. De spuitgast had de plaat vier maanden geleden verlengd. Alleen omdat mijn verzekering tijdelijk was (en ik de officiële polis nog niet had), kreeg ik niet de resterende acht maanden verlenging, maar slechts vier. Ik moest eigenlijk de echte polis overleggen. De echte polis die ik niet kreeg omdat de autopapieren niet op mijn naam stonden. Zucht. Gelukkig was er een formulier.

Maar nu staat de auto toch echt op mijn naam en stuurde ik weer een kopie van het eigendomsbewijs naar de verzekering met ook een kopie van mijn rijbewijs en kopiën van wat al niet meer.
In Hong Kong bestaat de bouwwereld bij de gratie van al die papieren die ergens moeten worden opgeslagen! Het verzekeringsmeisje meldde dat het allemaal in orde was en dat het drie (!) weken duurde voordat de polis klaar was!!! Mijn tijdelijke verzekering is een maand geldig, dus dat kan net. In ieder geval moet ik met die officiële polis voor het einde van het jaar terug naar de Transport Department om de nummerplaat weer te verlengen. Met een ander formulier dan weer.

En dan is er nog dit. Om op Lantau te mogen rijden, moet er een speciale vergunning aangevraagd worden. Waarom is niet duidelijk. Om die vergunning te moeten hebben moet je volgens de website van de overheid het volgende overleggen: HK-ID (heb ik), proof of address, bijvoorbeeld huurcontract (heb ik ook) en de eigendomspapieren van de auto op naam van de bewoner (heb ik ook!). Ha! Ik alles invullen en opsturen (niks kan online). Ik kreeg snel een brief dat het niet verwerkt kon worden omdat ik de verzekeringspolis niet had bijgesloten. Dat nergens stond dat dat moest, maakte niet uit. Nu moest het wel en regels zijn regels. Ik stuurde de voorlopige polis en dacht dat die en het feit dat die auto inmiddels op mijn naam stond (dat kan niet zonder dat je een verzekering hebt), genoeg zou moeten zijn. Niet dus. Officiële Polis!!!  Aargh!!!! En dus moet ik wachten totdat die er is om dan de permit en de nummerplaatperikelen af te handelen. Ben benieuwd wat er dan weer bedacht wordt.

Ondertussen kan ik gewoon rijden en heb ik besloten die weg waar de permit voor nodig is, gewoon te gebruiken. Er werd mij vertelt dat ALS de politie controleerde, de boete 45 euro zou zijn. Lijkt me prima. Ik ben er wel klaar mee.

Als toetje dan nog even de Nederlandse overheid. Mijn rijbewijs verloopt in december en ik dacht die, net als mijn paspoort toentertijd, even hier op het consulaat te verlengen. Niet dus. Ik moest naar een website van het RDW. Omdat ik geen Nederlands ingezetene meer ben, kan dat dus niet meer in Haarlem. Ik moest online een formulier invullen en toen kreeg ik het bericht dat ze aan de hand daarvan een specifiek formulier zouden opsturen naar een Nederlands adres. Dat kon niet via een uitgeprint papier, want er moest een foto geplakt worden via een ingenieus systeem. Dat zoiets niet handig is als je niet in Nederland woont, maakt niet uit. Dat formulier moet dan weer naar Hong Kong gestuurd worden, dat moet ik dan weer terug sturen naar het RDW en toen sturen zij het nieuwe rijbewijs weer naar het Nederlandse adres en dan....

Het is net Hong Kong.

En nu ga ik heel hard ergens file rijden!