12. Chinees Nieuw Jaar in China

We zaten te overwegen en te dubben. Een dikke week vrij en wat te doen? In Hong Kong blijven en op de bank zitten, films kijken en alleen maar chips eten? Dat was op zich niet verkeerd, maar het leek mij toch niet zo'n goed idee om dat 7 dagen lang te doen. Dan maar op reis. Nu waren we vrij laat, sterker nog: we waren heel laat met als gevolg dat er werkelijk niks meer te krijgen was. Zonnige bestemmingen als de Filipijnen, Maleisië, Indonesië en Vietnam waren uitverkocht ende duur. Vriend P. stelde toen China zelf voor, maar ik zag ons al in volgepropte treinen en bussen zitten (of eerder: niet zitten, maar wachtende op compleet chaotische stations omdat werkelijk alle Chinezen naar huis gaan met Chinees Nieuw Jaar). Toch maar checken en we bedachten: Yangshuo. Uurtje vliegen naar Guilin en dan een uurtje met de bus (of taxi, jij mag raden welke wij namen). Een vriend die in Yangshuo woont vertelde dat het, behalve bloody koud, alles open zou zijn en waarschijnlijk wel gezellig. Beslissing genomen, ticket geboekt en daar zaten we op Hong Kong Airport. De vlucht ging om 16.20, maar op het bord stond: 17.00, Estimated 16.20. Dat sloeg natuurlijk weer nergens op. Ik ging op onderzoek uit.
Ik: "Hoe laat gaat de vlucht?"
Meisje achter balie (een van de 6! die er stonden): "17:00."
Ik: "Dus, we hebben vertraging?"
Zij: "Nee, geen vertraging."
Ik: "Maar we zouden om 16:20 vertrekken" En ik pak mijn boarding pass.
Zij (enigszins klem geluld): "Nee, we gaan boarden om 16:20! Vliegtuig is er bijna!"
Ik: "Maar, we hebben dus vertraging! Als we om 16:20 in gaan stappen, kunnen we niet om diezelfde tijd in de lucht zijn."
Zij: "Geen vertraging."
Ik: "Wel, maar het is goed. Ik weet genoeg."
Zij, mij naroepende: "Nietus!"
Ik, over mijn schouder terugroepende: "Wellus!"

Om 16:20 wandelden we terug naar de gate. P. vond het een interessant verhaal en wilde ook wel het "wel vertraging/geen vertraging"-spel spelen.
Hij, wijzend op zijn horloge: "He, vertraging!"
Meisje dat nu dacht: nee, niet weer eentje en zei standvastig: "Nee, geen vertraging..."
Ik kwam er bij staan, zij herkende mij en voegde er toen snel aan toe: ...misschien een klein beetje vertraging."

We gingen uiteindelijk dik 50 minuten te laat weg. Klein beetje vertraging mijn #$%&!
Vlucht was verder goed en kort en we landen al snel op het koude vliegveld van Guilin. Het was 1 graad en oudjaarsdag. De airport was redelijk uitgestorven en we stiefelden al snel richting de taxi's. Er stonden er twee. We riepen dat we naar Yangshuo wilden en de chauffeurs hielden vijf vingers in de lucht. Ze zeiden: Wu Bai Kuai! Of wel: 500RMB. Dat was best duur, ook al is het een holiday en een uur rijden. We gingen onderhandelen, maar omdat er verder geen enkele andere taxi was en geen bus, waren we niet echt goed bezig. Totdat er een andere groep toeristen (een Italiaans stel met 6 !!! kinderen)  aankwam en die iets riepen over Guilin. De taxichauffeurs moesten kiezen of delen. Of twee flutritjes of een dikke. We werden het dus snel eens over de prijs en zaten binnen 5 minuten op een verlaten snelweg richting Yangshuo. Links en rechts in de donkere nacht ontplofte her en der vuurwerk. Grote lichtbollen sierde de hemel en de chauffeur had er de sokken in. Na een 45 minuten laagvliegen kwamen we in Yangshuo en daar was het gezellig druk. Op straat brandde vuurtjes, verkochten mensen tofu, suikerspinnen, kastanjes, tofu, tofu, kastanjes, suikerrietsap en troep. En tofu! Er klapte om de haverklap vuurwerk en het was goed koud. Overal hingen rode lampionnen.

Ik was blij met mijn in Hong Kong gekochte winterjas, want zonder die jas zou ik het bloody koud gehad hebben. We liepen snel naar ons hotel, checkten in de ijskoude lobby in en dumpten onze bagage in de eveneens koude kamers. In deze gebieden in China hebben ze geen verwarming (want het is maar 2 maanden koud en dus te duur om een lekkere heater te kopen) en dus zit iedereen te vernikkelen binnen. Soms boven kleine vuurtjes, maar meestal lijdt men gewoon kou. We gingen naar de kroeg (waar het ook koud was), aten bij de Duitser een Schweinhaxen en gingen weer naar de kroeg om daar voetbal te kijken. We werden langzaam warm.
Rond twaalven lag ik in bed (onder twee dekens en met veel kleren aan) en schrok ik om 00.01 wakker van het enorme vuurwerk recht onder het balkon. Ik was vergeten dat het Oudjaar was en dat het Jaar van de Draak zojuist begonnen was! Even staan klappertanden op het balkon om naar het vuurwerk te kijken, maar de kou won.

De volgende dag regende het niet. Ondanks dat dit wel was voorspeld. Het was echter hartstikke mooi weer. Mager zonnetje en net boven nul. Dit zag ik vanuit mijn kamer toen ik de gordijnen openschoof:

We gingen maar snel even ontbijten in een cafeetje met een goed ontbijt en gratis Wifi. Daarna fietsen gehuurd en het plaatsje uitgefietst. Het was heerlijk fietsweer en we sjeesden al snel over de glooiende wegen... de verkeerde kant op. Daar kwamen we gelukkig snel achter en we draaiden om (de heuvel weer op). Na een 10km gefietst te hebben, kwamen we bij Moon Hill uit.

We besloten een eind langs de rivier te fietsen en kwamen uiteindelijk bij een mini-haventje. We wilden op een bamboo-vlot terug te gaan naar Moon Hill (en werden ontzettend lastig gevallen door mensen die ons op een vlot wilden hebben).
"Hello, Bamboo-raft! Hello! Hellooo!!"
"Jahaa, we gaan er op. We willen even wat drinken en iets te eten kopen!"
"Hello! Bamboo!!"
"Hello!!"
Uiteraard werden we genaaid door het koekenmevrouwtje want op het vlot kwamen we er achter dat in onze tas met snaai-proviand, maar een koek zat en niet twee! De hoer. We balden onze vuist naar een verdwaasd kijkende koe langs de kant.
Ons mannetje op het vlot was trouwens een irritante vent, want hij riep de hele tijd, bij het zien van ieder drijvend cafe: "Hello! Hello! Beer?" Een keer kreeg hij een fles. De uitbaatster wilde 40RMB, terwijl die fles nog geen 10RMB mocht kosten. Ik gaf haar dat en wimpelde haar weg. Het gebedel hield op.
 Onze man, dronk snel zijn halve liter LiQang Pils, liet een fikse boer en punterde ons vloot daarna via de diverse watervalletjes (we doken er met vlot en al af en onze fietsen die voor op lagen, kwamen geregeld onder water) naar het einde van de rit. Na twee uur zitten waren we wel behoorlijk koud geworden en we wilden er van af. Het mannetje mekkerde over fooi, terwijl we dat op zich van plan waren te geven. Ik gaf hem aan dat hij het echt ging krijgen, maar nu even moest ophouden en ons aan de kant moest brengen. Toen we afscheid hadden genomen van het zeurventje, moest er even keihard terug naar de stad gefietst worden om warm te worden.

De volgende dag regende het wel ietwat en besloten we de hele ochtend in het ontbijtcafeetje te blijven hangen, met onze voeten aan de gloeiende kolenpot en het Quiz-boek als vermaak.
In de middag gingen we even wat shoppen (het was droog) en zag ik de volgende ijszaak:

Baroque Ice Cream.

Ik denk dat ze Old Fashioned bedoelden. Maar in de vertaling werd dat dus Barok.
Rococo Ice Cream was misschien nog mooier geweest. Maar overal in de stad en overal in China, is het altijd weer wonderlijk dat er niemand de moeite neemt om te kijken of een bordje dat vertaald is vanuit het Chinees, ook echt klopt. Taalfouten, oke. Maar er staat meestal complete onzin. Zo zag ik in ons hotel het bordje waarop stond:
"Fire Escape Can Not Squeeze, Evacuate Is Best For Yourself".
 Ehm.. Oke. Goed om te weten.

Maar al met al was het dus een goed weekendje weg. Het weer zat mee, het bier was lekker, het eten goed en we hebben even rustig aan gedaan. Vrijdag moet ik even werken en dan is het weer weekend. Maar niet voordat ik een New Year Dinner Party met de zaak heb gehad. Ik denk dat ik daarna echter wel weer toe ben aan het weekend!

Tot zover, Uw Man in Hong Kong.